ไม่ต้องไปใช้คำบริกรรม

ปุจฉา : เราควรมีคำบริกรรมในใจ
เพื่อมิให้ความคิดนำจิต
หรือ ใช้ลมหายใจ
ในการเจริญสติอยู่กับปัจจุบัน ?

วิสัชนา:
ก็แนะนำให้ฝึกเจริญสติ
หรือ รู้สึกตัวไปเลย
ไม่ต้องไปใช้คำบริกรรมหรอก

เพราะว่าจริงๆแล้ว
ถ้าเราฝึกรู้เนื้อรู้ตัวไปเลย
มันจะไวกว่าการบริกรรมมาก จะเร็วกว่า

แล้วจะเข้าสู่สภาวธรรมได้เลย
ให้รู้เนื้อรู้ตัว รู้สึกกาย รู้สึกใจไปเรื่อยๆ

ในยุคสมัยโบราณ
คำบริกรรมอาจจะเหมาะกับยุคสมัยนั้น
แต่เดี๋ยวนี้ มันเป็นสิ่งที่ล้าสมัยไปแล้ว

ให้อยู่กับสภาวธรรมตรงๆไปเลย
แล้วมันตรงกับสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงสอน

พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนให้เราบริกรรม
แต่สอนให้เรามีสติ มีความรู้สึกตัวขึ้นมา

นั่ง ก็รู้สึกตัว
ยืน ก็รู้สึกตัว
ทำความรู้สึกตัวในขณะ คู้ เหยียด เคลื่อนไหวต่างๆ
ให้เจริญสติสัมปชัญญะ
ใช้ ลมหายใจก็ได้
รู้สึกถึงการหายใจ ใช้การเคลื่อนของกายก็ได้

กายเป็นอุปกรณ์ของการเจริญสติ
รู้เนื้อรู้ตัว
ขยับมือ รู้สึกตัว
ปลุกการรับรู้ให้ตื่นขึ้นมาเนืองๆ

การเห็นความคิด
เป็นเรื่องธรรมชาติของจิตอยู่แล้ว
ก็ให้ฝึก เพื่อปลุกการรับรู้ขึ้นมา

นั่นคือ หัวใจของการเจริญสติปัฏฐาน
ที่เรียกว่า รู้ธรรมเฉพาะหน้า

โดย พระมหาวรพรต กิตติวโร
พระวิปัสสนาจารย์