เมื่อสักครู่ขณะนั่งสมาธิ มีความรู้สึกตัวแบบแผ่กว้างไปทั่ว และหลังจากนั้นมีความรู้สึกว่าใกล้ๆ จะหมดความรู้สึกตัว
ปุจฉา : เมื่อสักครู่ขณะนั่งสมาธิ
มีความรู้สึกตัวแบบแผ่กว้างไปทั่ว
และหลังจากนั้นมีความรู้สึกว่าใกล้ๆ
จะหมดความรู้สึกตัว แต่ก็ไม่หมดความรู้สึกค่ะ
กลับมารู้สึกตัวใหม่ รบกวนพระอาจารย์อธิบายค่ะ
วิสัชนา :
ก็ใช้ได้นะ พอฝึกไปต่อเนื่องกันไป
จิตก็เริ่มเกิดความตั้งมั่นขึ้นมา
พอปฏิบัติไปมีความตั้งมั่นมากขึ้น
ทีนี้มันจะเกิดสภาวะเบิกบานนะ
สภาวะเบิกบาน คือการรับรู้ที่จะกว้างออก
กว้างออกไปเรื่อยๆ
อันนี้แสดงว่ากำลังดีนะ
ก็ให้ปฏิบัติตามอยู่เนืองๆ
ก็จะเข้าถึงความบริสุทธิ์ได้โดยเนืองๆ
จิตพอมีกำลังมันจะกว้างออก
จนมันไร้ขอบเขตไปเลย
กลายเป็นความเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ
แต่สภาวะแบบนี้ควรจะฝึกเวลาที่พาฝึก
เวลาปฏิบัติเองข้างนอก
ก็ควรอยู่ที่ฐานกาย
กับความรู้สึกตัวทั่วพร้อมเป็นหลัก
เพราะว่าถ้าจิตกว้างแบบนั้น
บางทีมันก็ไปรับอารมณ์
รับกระแสภายนอกได้ง่าย
เพราะฉะนั้นเวลาอยู่ในชีวิตประจำวัน
ก็ฝึกอยู่ในฐานกาย
อยู่กับความรู้สึกตัวทั่วพร้อมเป็นหลัก
แต่เวลาพาปฏิบัติ
ก็สามารถพัฒนา
จนมันกว้างจนไร้ขอบเขตได้เลย
โดย พระมหาวรพรต กิตติวโร
พระวิปัสสนาจารย์
